Το ποδόσφαιρο στο Λεκανοπέδιο

Στιγμιότυπα από την ιστορία του ποδοσφαίρου στο Λεκανοπέδιο της Αττικής από τις απαρχές της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αθηνών (Ε.Π.Σ.Α.) και όχι μόνον. Σωματεία, διοργανώσεις, αξιοσημείωτα και παράξενα. Σύλλογοι και παίκτες που έγραψαν τη δική τους ιστορία στις τοπικές κατηγορίες αλλά και στις Εθνικές κατηγορίες.

Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

Επιστροφή στη Β΄ κατηγορία!


Α.Π.Ο. Νέας Σμύρνης
(Του Θοδωρή Μπελίτσου)
Η μικρούλα Νέα Σμύρνη, ο Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος, πιο γνωστός ως Α.Π.Ο. Ν. Σμύρνης, έπειτα από τα αποτελέσματα της τελευταίας αγωνιστικής του Γ2΄ ομίλου οριστικοποίησε την άνοδό του στη Β΄ κατηγορία χωρίς να εμπλακεί στη διαδικασία των πλέι-οφ. Έφτασε τους 59β και εξασφάλισε τη 2η θέση στον όμιλο. Παράλληλα δημιούργησε διαφορά 16 βαθμών από την 5η ομάδα του ομίλου, τον Ιπποκράτη, πολύ μεγαλύτερη των τεσσάρων βαθμών που προβλέπει η προκήρυξη του πρωταθλήματος για την απευθείας προαγωγή χωρίς πλέι-οφ.

Το ιστορικό του συλλόγου

Ο ΑΠΟ Νέας Σμύρνης ξεκίνησε το 1959 ως Σμυρναϊκός Α.Ο. Τη σεζόν 1964-65 ανέβηκε από τη Β1΄ στη Β΄ κατηγορία και την επόμενη σεζόν πάλεψε ως το τέλος για την άνοδο στην Α2΄, χωρίς να τα καταφέρει. Η απριλιανή δικτατορία τον υποχρέωσε σε συγχώνευση με μια μικρότερη τοπική ομάδα τον Αχιλλέα Ν. Σμύρνης που είχε ιδρυθεί το 1962 και το 1967 αγωνιζόταν στην Γ΄ κατηγορία. Έτσι από τα μαυρόασπρα του Σμυρναϊκού και τα ασπροκόκκινα του Αχιλλέα προήλθε ο μαυροκόκκινος Α.Π.Ο. Ν. Σμύρνης που εντάχθηκε στη νέα Β΄ κατηγορία της ΕΠΣΑ. Την πρώτη περίοδο στο Σμυρναϊκό αγωνίστηκαν οι Τριανταφύλλου (τερμ.), Αγκοπιάν, Κυριάνογλου, Σκυλίτσης, Κωστής, Κωνσταντινίδης, Σπύρος Χειμάρας, Γιώργος Ξύδας, Κ. Παπαδόπουλος, Σ. και Κ. Ταμπακόπουλος, Μοθωναίος, Κ. και Ι. Λιλικάκης, Ραπτόπουλος, Μαλαριτζόγλου, Σπύρος Έξαρχος και από το 1967 στον Α.Π.Ο. οι Δημήτρης Γαλουζίδης, Κούκας, Χαριτίδης, Κατανίδης.

Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

Ο πρωταγωνιστές σε φωτογραφίες

Β΄ ΕΠΣΑ 1970-71
 
(γράφει ο Θοδωρής Μπελίτσος)
 
Τη σεζόν 1970-71 η Β΄ κατηγορία της ΕΠΣ Αθήνας διεξήχθη σε δύο ομίλους των 20 ομάδων. Ήταν ένα δυνατό πρωτάθλημα που αντιστοιχούσε στο τέταρτο ποδοσφαιρικό επίπεδο της χώρας κάτω από την Α΄ Εθνική κατηγορία, δηλαδή σήμερα θα αντιστοιχούσε στον αθηναϊκό όμιλο της Δ΄ Εθνικής. Πράγματι πολλοί από τους συλλόγους που μετείχαν είναι πανελληνίως γνωστοί, είτε διότι είναι παλιοί ιστορικοί σύλλογοι, όπως Δάφνη Αθηνών (Μεταξουργείου), Αττικός, Άρης Πετρούπολης, είτε διότι μεταγενέστερα βρέθηκαν σε εθνικές κατηγορίες ακόμα και στην Α΄ Εθνική (Θρασύβουλος) ή στη Β΄ εθνική (Ηλιούπολη, Χαϊδάρι) και πολλές στη Γ΄ και Δ΄, όπως: Αθηναΐς Κυψέλης, ΑΕ Χαλανδρίου, Χολαργός, Διαγόρας Αιγάλεω, ΑΟ Πεύκης, Φοίνικας Καλλιθέας, Αγ. Ελεούσα, Κεραυνός Κερατέας, Αγ. Ιερόθεος.

Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

Α΄ ΕΠΣΑ 1970-71


Ο πρωταγωνιστές της σεζόν σε φωτογραφίες

(γράφει ο Θοδωρής Μπελίτσος)
Το 1970-71 το πρωτάθλημα Α΄ κατηγορίας της ΕΠΣΑ διεξήχθη σε δύο ομίλους των 16 ομάδων. Ήταν ένα δυνατό πρωτάθλημα, στο οποίο μετείχαν ιστορικές ομάδες αλλά και νέες δυναμικές ομάδες που είχαν προέλθει από τις αναγκαστικές συγχωνεύσεις της χούντας. Αρκετές από αυτές αργότερα έφτασαν ως την Α΄ Εθνική, όπως Αθηναϊκός, Ακράτητος ή στη Β΄ Εθνική, όπως: Ηλυσιακός, Ρούφ, Ορφέας Αιγάλεω, Θρίαμβος, ΑΟ Πετραλώνων, Χαραυγιακός, Αγ. Παρασκευή, Ολυμπιακός Λιοσίων, Αγ. Δημήτριος, Δόξα Βύρωνα κλπ.
Στον Α΄ όμιλο πρωταθλητής αναδείχθηκε ο ΑΠΟ Ρουφ και στο Β΄ ο Ηλυσιακός, ο οποίος κατέκτησε τον τίτλο του υπερπρωταθλητή Αθηνών νικώντας στον τελικό αγώνα το Ρουφ με 1-0. Δευτεραθλητές των δύο ομίλων ήταν ο Ορφέας και ο Ολυμπιακός Λιοσίων και στον αγώνα για την 3η θέση επικράτησε ο Ορφέας με 2-1, κερδίζοντας μαζί με τους δύο πρώτους την πρόκριση στο Ειδικό Ερασιτεχνικό Πρωτάθλημα για την άνοδο στη Β΄ Εθνική.


Τετάρτη 17 Απριλίου 2013

Χαραυγιακός και Δόξα πήραν τους τίτλους στην Αθήνα!

Ο Χαραυγιακός από τον Α΄ όμιλο και η Δόξα Βύρωνα από το δεύτερο, κατέκτησαν μαθηματικά τους τίτλους των πρωταθλητών Αθήνας μια αγωνιστική πριν την ολοκλήρωση της περιόδου στην Α΄ κατηγορία ΕΠΣΑ.

Ήδη, οι παράγοντες, οι προπονητές, οι ποδοσφαιριστές και οι φίλαθλοι των δυο αυτών ιστορικών ομάδων έχουν στραμμένη τη σκέψη τους στους αγώνες μπαράζ του "Ειδικού Πρωταθλήματος" της Ε.Π.Ο., που ξεκινούν σε έναν περίπου μήνα.

Οι δυο εκπρόσωποι του αθηναϊκού ποδοσφαίρου θα κοντραριστούν σκληρά μαζί με τους αντίστοιχους του Πειραιά, για ένα μόλις "εισιτήριο" ανόδου στη νέα Ερασιτεχνική κατηγορία, "τύπου Γ΄ Εθνικής".

Με αφορμή αυτή την ιστορική στιγμή, το ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ παραθέτει ένα αφιέρωμα στη διαχρονική πορεία των δυο συλλόγων.

Τρίτη 16 Απριλίου 2013

«Φονέας των Γιγάντων»

εφ. Βραδυνή, 23-7-1930.
Φωστήρας Ταύρου

(Γράφει ο Θοδωρής Μπελίτσος)

Ο Φωστήρας ιδρύθηκε το 1926 από μια παρέα ποδοσφαιρόφιλων της συνοικίας των Νέων Σφαγείων, όπως ονομαζόταν τότε, του σημερινού Ταύρου. Οι ιδρυτές του ήταν προσφυγόπουλα. Εμπνευστής του ονόματος και των κιτρινόμαυρων χρωμάτων της ομάδας ήταν ο Χρήστος Χατζόπουλος, ο οποίος ήταν από την Πόλη και σκέφτηκε να του δώσει τα βυζαντινά χρώματα και το όνομα ενός ελληνικού σωματείου Β΄ κατηγορίας που υπήρχε εκεί. Γενικός αρχηγός και κινητήριος μοχλός υπήρξε ο Γ. Βάβουλας, στον οποίο οφείλεται η αλματώδης ανάπτυξή του και η καθιέρωσή του ως βασικού αθλητικού σωματείου της συνοικίας μαζί με τους Οδ. Χριστοφίδη, Κ. Μαυρόπουλο. 



19 Αυγ. 1923. Σπάνια αφίσα τελικών αγώνων Β΄ κατηγορίας
στην Κων/πολη: Ήφαιστος-Φωστήρ, Ταταύλα-Πέρα

Ο πρώτος γνωστός αγώνας του συλλόγου έγινε στις 30 Ιανουαρίου 1927 με αντίπαλο τον Ατρόμητο Νεαπόλεως (Εξαρχείων) και έληξε 2-2. Αναφέρεται σχετικά: «Εις το παρά τα Σφαγεία γήπεδον συνηντήθησαν αι ομάδες Ατρόμητος (Νεαπόλεως) και Φωστήρ (Σφαγείων). Μετά ένα ωραίον αγώνα ανεδείχθησαν ισοπάλοι με τέρματα 2-2».

"Αθλητική Φωνή",  5-3-1956
Σύντομα ξεχώρισε μεταξύ των ανεξάρτητων σωματείων της Αθήνας και ως το 1930 που εντάχθηκε στην ΕΠΣΑ είχε πετύχει 32 νίκες, 3 ισοπαλίες και μόνο μία ήττα, με συνολικά γκολ 119-26. Την πρώτη και μοναδική του ήττα ως ανεξάρτητος γνώρισε από την συντοπίτισσα και ανταγωνίστριά του ΑΕ Νέων Σφαγείων στις αρχές του 1930 με 2-1. Ως τότε ήταν αήττητος. Τη σεζόν 1930-31 εντάχθηκε στην Γ΄ ΕΠΣΑ αποκτώντας σημαντικό προβάδισμα έναντι των υπολοίπων συλλόγων της συνοικίας, που εκτός από την ΑΕΝ ήταν ο Ατρόμητος Σφαγείων και ο Νέος Αστήρ, τα οποία σταδιακά αδράνησαν και απορροφήθηκαν από το Φωστήρα. Το 1939 πήρε τον τίτλο της Γ΄ και ανέβηκε στη Β΄, στην οποία τον βρήκε ο πόλεμος.

Τετάρτη 10 Απριλίου 2013

Η κυανέρυθρη αρμάδα του ’50!


Πανιώνιος, πρωταθλητής Αθήνας
(γράφει ο Θοδωρής Μπελίτσος)
 
Όταν το Σεπτέμβριο του 1922 ο Πανιώνιος ήρθε ξεριζωμένος από τη Σμύρνη, τα πρώτα τμήματά του που λειτούργησαν ήταν του στίβου και του ποδοσφαίρου. Δήλωσε συμμετοχή στο πρωτάθλημα Αθηνών-Πειραιώς 1922-23 και τερμάτισε στη δεύτερη θέση πίσω από τον Πειραϊκό Σύνδεσμο. Την επόμενη σεζόν ήταν τρίτος πίσω από τις δύο πειραϊκές ομάδες: Α.Π.Σ. Πειραιώς και Ο.Φ. Πειραιώς. Είναι η χρονιά που ιδρύθηκε η ΕΠΣΑ, της οποίας υπήρξε ιδρυτικό μέλος και συμμετείχε στο πρώτο πρωτάθλημα του 1923-24. Όμως, ενώ τα υπόλοιπα αθλητικά τμήματα του συλλόγου (στίβος, μπάσκετ, βόλεϊ κλπ) είχαν βρει στέγη στο Παναθηναϊκό Στάδιο, η ποδοσφαιρική ομάδα δεν είχε γήπεδο και προπονιόταν σε διάφορες αλάνες. Μοιραία αποδυναμώθηκε. Το 1925-26 έπαιξε στη Β΄ κατηγορία, το 1932-33 έπεσε στη Γ΄ και στη συνέχεια διαλύθηκε.

Το καλοκαίρι του 1940 ο σύλλογος μεταφέρθηκε στο νέο Στάδιο της Νέα Σμύρνη. Στα τέλη Αυγούστου έγινε ο πρώτος αγώνας ποδοσφαίρου στο νέο γήπεδο, τα έσοδα του οποίου διατέθηκαν για την επισκευή του τορπιλισμένου πλοίου «Έλλη» και στις 15 Σεπτεμβρίου έγιναν τα επίσημα εγκαίνια. Η δημιουργία γηπέδου είχε ως αποτέλεσμα την ανασύσταση της ποδοσφαιρικής ομάδας, από παίκτες της ανεξάρτητης ομάδας «Πράσινη Θύελλα» Ιλισού, πολλοί από τους οποίους ήταν αθλητές στίβου του Πανιωνίου. Τη νέα ομάδα αποτέλεσαν οι: Βαζαίος, Μπουμπής, Λέκκας, Χριστάκης, Σκιαδάς, Ζαρκάδης, Βενετσάνος, Κωτσόβολος, Ηλιάδης, Χαροκόπος και Στάικος. Όμως, πριν καλά-καλά προλάβει να ανασυσταθεί, η ομάδα περιήλθε σε απραξία λόγω του πολέμου. Πρόλαβε να δώσει μόλις ένα φιλικό αγώνα με την Α.Ε. Καλλιθέας (2-0) στις 20 Οκτωβρίου 1940. Μια βδομάδα αργότερα ξεκίνησε ο πόλεμος. Στη διάρκεια της κατοχής η ομάδα επιβίωσε χάρη στις προσπάθειες του Γιώργου Ρουσόπουλου.

Δευτέρα 8 Απριλίου 2013

Η «Μπάρτσα» των νοτίων προαστίων!

Π.Α.Ο. Αγίου Δημητρίου

(γράφει ο Θοδωρής Μπελίτσος)
Ο Π.Α.Ο. Αγ. Δημητρίου αγωνίζεται σήμερα στη Β΄ κατηγορία της ΕΠΣΑ και γνωρίζει έντονο ανταγωνισμό από τη συμπολίτισσά του Θύελλα Αγ. Δημητρίου (έτος ίδρυσης 1966). Αλλά στο παρελθόν γνώρισε μεγάλες στιγμές και κυριαρχούσε στα νότια προάστια της Αθήνας, όπου ήταν γνωστός με το παρατσούκλι «Μπάρτσα» λόγω των κυανέρυθρων χρωμάτων του. Ιδρύθηκε το 1959 από τη συγχώνευση δύο παλιότερων σωματείων της περιοχής, του Ηρακλή και του Άρη Μπραχαμίου που είχαν τα στρατηγεία τους σε δυο κουρεία που απείχαν μόλις εκατό μέτρα! Το Μπραχάμι είναι από τα παλιότερα αθηναϊκά προάστια.
Δημιουργήθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα από εσωτερικούς μετανάστες κυρίως από τα Μέθανα, οι οποίοι αρχικά εργάζονταν ως κολλήγοι στα αγροκτήματα του Γερουλάνου, του Λουριώτη και του Βαυαρού Ερρίκου Σκιν. Σημείο αναφοράς της περιοχής ήταν ο ναός του Αγίου Δημητρίου που κτίστηκε το 1874. Το 1928 το χωριό μαζί με το γειτονικό Κατσιπόδι (σημερινή Δάφνη) αποτέλεσαν τον ενιαίο Δήμο Αγ. Δημητρίου, από τον οποίο μεταπολεμικά δημιουργήθηκαν οι ξεχωριστοί Δήμοι Δάφνης και Αγ. Δημητρίου (Μπραχαμίου).

Τετάρτη 3 Απριλίου 2013

Από τον Αγ. Δημήτριο στον ΑΟ Δάφνης


Α.Ο. Δάφνης 1970-71
Ιστορικά μπερδέματα
(γράφει ο Θοδωρής Μπελίτσος)

Τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια στα πρωταθλήματα της ΕΠΣΑ μετείχε η «Ένωσις Αγίου Δημητρίου». Ο σύλλογος υπήρχε ως ανεπίσημος από την προπολεμική περίοδο και από το 1937 μετείχε στο πρωτάθλημα της ΟΠΑΣΑ (Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου Ανεπισήμων Συλλόγων Αθηνών). Τον Οκτώβριο του 1938 στο νικηφόρο με 2-1 αγώνα επί του Άρεως Ψυρρή κατέβηκε με την παρακάτω σύνθεση: Στεφάτος, Μπεκιάρης, Παπαντωνίου, Δεστούνης Ι και ΙΙ, Γκούφας, Σωτηρόπουλος, Μπαλιτσάρης, Δριμάκης, Σιγανός. Το 1939 έγινε επίσημο σωματείο. Την πρώτη μεταπολεμική σεζόν 1944-45 έλαβε μέρος στην τελική φάση της Γ΄ κατηγορίας της ΕΠΣΑ και από την επόμενη σεζόν αγωνίστηκε στη Β΄ κατηγορία, όπου έμεινε για πολλά χρόνια. Ο τίτλος του συλλόγου οδηγεί τον ανύποπτο φίλαθλο στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για την ομάδα του Μπραχαμίου, τον μετέπειτα «ΠΑΟ Αγ. Δημητρίου». Όμως δεν είναι έτσι, αφού η ομάδα είχε έδρα το Κατσιπόδι και πρόκειται για τον μετέπειτα «Α.Ο. Δάφνης». Πώς εξηγείται αυτό;

Το αρχικό όνομα «Αθλητική Ένωσις» ή «Ένωσις Φιλάθλων» Αγ. Δημητρίου δόθηκε λόγω του ότι τότε ο Δήμος Δάφνης ονομαζόταν Δήμος Αγ. Δημητρίου και περιλάμβανε στα όριά του τα χωριά Κατσιπόδι (σημερινή Δάφνη) και Μπραχάμι (σημ. Άγιος Δημήτριος). Ο σύλλογος αυτός δεν έχει σχέση με τον μεταγενέστερο Π.Α.Ο. Αγίου Δημητρίου που ιδρύθηκε επίσημα το 1959. Το 1953 το Κατσιπόδι μετονομάστηκε σε «Δάφνη» και αποτέλεσε ξεχωριστό δήμο τον «Δήμο Δάφνης». Παράλληλα, το Μπραχάμι έγινε αυτόνομος Δήμος Αγίου Δημητρίου. Οι αλλαγές αυτές είχαν ως αποτέλεσμα την μετονομασία και της ομάδας σε «Ένωση Δάφνης» από τον Ιανουάριο του 1954. Έτσι τη σεζόν 1953-54 ο σύλλογος ξεκίνησε τους αγώνες του στη Β΄ κατηγορία ως «Ένωσις Αγ. Δημητρίου» και τελείωσε τη σεζόν ως «Α.Ε. Δάφνης», για να μετονομαστεί αργότερα σε «Α.Ο. Δάφνης».

Τρίτη 2 Απριλίου 2013

Έληξε το πρωτάθλημα της Δ΄ Εθνικής.

Με το σούπερ ντέρμπι της τελευταίας αγωνιστικής μεταξύ Αιγάλεω-Κηφισιάς και τους υπόλοιπους τέσσερις αγώνες του προγράμματος, έληξε το μίνι-πρωτάθλημα του 8ου ομίλου στη Δ΄ Εθνική κατηγορία.

Τον τίτλο, για δεύτερη φορά στα χρονικά, κέρδισε το Αιγάλεω, που επικράτησε με σκορ 1-0 της αντιπάλου του και ανέβηκε έτσι πανηγυρικά στη νέα Ερασιτεχνική κατηγορία που αποφάσισε να δημιουργήσει η ΕΠΟ, συγχωνεύοντας ουσιαστικά την υπάρχουσα Γ΄ Εθνική με το Περιφερειακό Πρωτάθλημα.


Ο όμιλος των Αθηνών, γιατί αυτός ήταν ο χαρακτήρας του 8ου ομίλου με μόλις μια ομάδα -τον Αιολικό Μυτιλήνης- να προέρχεται από διαφορετική (πλην της Ε.Π.Σ.Α.) ποδοσφαιρική ένωση, περιελάμβανε 11 συλλόγους. Το Αιγάλεω έδειξε από το ξεκίνημα της σεζόν πως θα είχε το πάνω-χέρι για την υπόθεση τίτλος, αφού διέθετε νέο και φιλόδοξο προπονητή (Μάρκος Μαυρομάτης), μεγάλο γήπεδο, όνομα, ιστορία και πιστό κόσμο. Από την άλλη, η Κηφισιά που κυνηγούσε για τέταρτο συνεχόμενο χρόνο την πρωτιά, είχε το ταλέντο, τη δίψα για διάκριση, τα χρήματα και τον επίσης αξιόλογο τεχνικό Θωμά Γράφα στο πόστο της τεχνικής της ηγεσίας.